Regina Różyczka opuszcza dom dziecka w dniu osiemnastych urodzin. Wbrew nazwisku jej życie nie jest usłane różami, lecz kolcami. Od dzieciństwa błąkała się po ośrodkach opiekuńczych, w których hulają znieczulica oraz przemoc psychiczna i fizyczna. Ale pierwsze rany zadają Reginie osoby najbliższe – Babka i Matka – Gorgony, które odcisnęły piętno na psychice dziewczyny.
Regina dzieli swoje życie na osiem etapów i przedstawia każdy z nich jako drogę do wewnętrznego upadku. Jej historia uwypukla losy innych niechcianych dzieci oraz obnaża bezduszny system opieki pozostawiający w małym człowieku ciemność, w którą będzie „wrastał”, szukając rozwiązania m.in. w śmierci. Regina zasklepia się w sobie: „Jestem odporna na kary, nie oczekuję nagród. Życie się żyje i tyle. Upadłaś? Podnieś koronę, otrzep się i wstań!”. I tak postępuje od dziecka.